Onze Volvo wordt steeds duurder. Niet alleen rijdt de auto zo ongeveer van tankstation naar tankstation, ook alle bijbehorende kosten zijn een stuk hoger dan we gewend waren met de oude auto. Vorige week was er weer een onaangename verrassing te verwerken, door toedoen van de verzekeringsmaatschappij waar we al 11 jaar klant  zijn….

Lekker zacht voor de tijd van het jaar, zonnetje scheen, de vogeltjes floten. Het leven lachte me toe. Met een klein huppeltje liep ik nietsvermoedend naar de brievenbus. Licht buigen door de hurken, deurtje open en daar lag ie: de brief van de verzekeraar. Nieuwsgierig scheurde ik de envelop open en begon te lezen. Plotsklaps werd het 10 graden koeler, begon een motregentje en kwakte een vogel zijn derrie op mijn shirt.

“Wij maken u er nogmaals op attent dat de korting op bovengenoemde verzekering is gebaseerd op het aantal schadevrije jaren dat op het aanvraagformulier is opgegeven”, zo luidde de eerste regel van de brief. In het kort kwam het er op neer dat wij van de vorige verzekeraar, binnen 10 dagen, een zogenaamde Roy-data verklaring moesten krijgen. Zo niet, dan was de korting niet van toepassing en kwamen we in een hoger tarief.

Zo op het eerste gezicht geen vreemde brief. Wellicht wat streng van toonzetting, maar wel helder. Toch begon een zenuw bij mijn slaap nerveus te kloppen, als teken dat er iets niet helemaal in de haak was. Met een ongezonde dosis adrenaline las ik de brief nogmaals door en een aantal passages deden mijn bloeddruk weer stijgen:
“Wij maken u er nogmaals op attent….” “Deze verklaring dient door de vorige verzekeraar te worden afgegeven….” “Deze verklaring moet binnen 10 dagen aan ons worden gezonden….”

“Jaap, wat bazel je nou? Zulke vreemde vragen stellen ze toch niet?” Ik hoor het je zeggen. Over 23 zinnen praat je wel anders!

De verzekeraar heeft ons namelijk nooit gevraagd om de Roy-data verklaring. Om dan te spreken over ‘nogmaals’ is wel erg prematuur. Daarnaast stelt de verzekeraar een keiharde deadline. Binnen 10 dagen, of anders in het hogere tarief. De brief was gedateerd op 2 mei, en werd door de postbode gebracht op 7 mei. De eerste 5 dagen waren dus al geruisloos voorbij gegaan. We hadden feitelijk nog 2 werkdagen om deze verklaring te regelen, aangezien 9 mei Hemelvaart was, en de laatste dagen in het weekend vielen. Dat zou nooit gaan lukken.

Of toch wel? Want het mooiste moest nog komen….. De ‘vorige verzekeraar’ waarover ze spraken, die waren ze zelf! We waren altijd bij één en dezelfde maatschappij verzekerd. Sinds 2002. Juist daarom was ik zo teleurgesteld. Zo’n lange relatie, en zo weinig indruk achtergelaten…

Meteen maar in de digitale pen geklommen om heel sec de situatie te beschrijven. Zeker omdat er zulke strakke deadlines waren afgegeven, verwachtte ik stante pede een reactie. 1 dag ging voorbij, 2 dagen. Bij de derde dag zonder antwoord pakte ik enigszins zenuwachtig de telefoon en belde de het nummer dat op de brief stond. “Sorry mijnheer, het is de vrijdag na Hemelvaart en de afdeling is vrij leeg zo te zien. Misschien belt één van onze adviseurs u vandaag nog terug.” Daar kon ik het voorlopig mee doen.

Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit. De avond viel bijna in, toen er werd gebeld. Aardige man aan de lijn. Luisterend oor. Opgelucht het hele verhaal uitgelegd. Ons dossier was niet zo 1-2-3 in het systeem terug te vinden, maar na grondig speurwerk kwam het toch naar boven. “Wij zien dat u een paar jaar geleden schade heeft gereden. Dat kan van invloed zijn op uw no-claim. Ik reken het even uit.”

Toch vreemd, zijn collega heeft bij het afsluiten van de polis nooit gerefereerd aan een schadegeval. Maar oké. Wat het scheelt? 18 euro per 2 maanden. Dat was mij net te weinig om te switchen van verzekeraar. Ik slikte de hogere kosten. Niet zo stoer achteraf, en zeker niet principieel.

Toch voortaan maar wat zuiniger proberen te rijden, en zo het volgende tankstation halen. En als de gemiddeld Volvo-rijder gaan cruisen (110 op de linker rijbaan), om de no-claim weer op te voeren.