Voor het uitbreken van de Bankencrisis in 2008, was de financiële sector zeer bedreven in het bedenken van geraffineerde producten om de pot met goud aan het eind van de regenboog te vinden. Inmiddels weten we: die regenboog is net een Fata Morgana. We kunnen ‘m zien, maar nooit aanraken. In de jaren voor het klappen van de Hypotheek-bubbel, was die realiteit een tikkeltje anders. De huizenprijzen resen jaar na jaar de pan uit, het beursklimaat was mild en de economische motor vertoonde nog geen slijtage.
Toen wij in 2004 de eerste schreden op de woningmarkt zetten, rolden de banken over elkaar heen om ons daarbij te ondersteunen: ”Net afgestudeerd? Maakt niet uit joh, jij gaat alleen maar méér verdienen de komende jaren. Oh je moet verbouwen? Regelen we nog wel even 10% bovenop de waarde van je huis, dan is je kosten koper ook mooi meegefinancierd.”
6,5 keer ons gezamenlijke bruto-jaarinkomen, volledig aflossingsvrij, dat was mogelijk in die tijd. Veel rechten, en maar bar weinig plichten. Toen die hypotheek eenmaal binnen was, begon het grote ‘rijk-rekenen’. Immers, we woonden in een paleisje dat flink in waarde zou stijgen. Zo werd ons verteld. Sparen? Volstrekt zonde van je geld. De euro’s zouden vanzelf naar je toekomen.
Toch werd er gezocht naar een soort van garantie. Bij het aflossingsvrije scenario weet je dat de schuldsom gelijk blijft gedurende de looptijd van de hypotheek. Om enige financiële reserve op te kunnen bouwen, werd de hypotheek gekoppeld aan een beleggings- annex overlijdensrisicoverzekering. Hiermee zetten we een klein bedrag per maand opzij, waarmee 40 jaar later het huis in 1x kon worden afgelost. Uitgaande van het beursklimaat van 2004…..
De beloofde rendementen werden nooit gehaald. Sterker nog; ons geld werd alleen maar minder waard door de torenhoge kosten die gepaard gingen met deze, naar later bleek, woekerpolis. Investeren in aandelen Fortis of Fokker was rendabeler geweest. Stoppen dus! Verlies genomen en nieuwe ronde nieuwe kansen.
Op aanraden van onze verzekeringsadviseur sloten we een nieuwe overlijdensrisicoverzekering af. De maatschappij had een goede reputatie en de winsten die in het vooruitzicht werden gesteld, waren zelfs bij het meest zekere scenario zéér interessant.
Enkele maanden geleden kreeg ik een déjà vu, toen mij voor het derde jaar op rij werd medegedeeld dat er helaas – door, daar komt het stopwoordje weer, de crisis – geen winstbijschrijving over 2012 was. Kortom, waar bij de banken de spaarrente nu rond de 2% ligt, daar bleek de maatschappij die gespecialiseerd is in vermogensbeheer en -stijging niet in staat om de conservatieve percentages van die instellingen te overtreffen…..
Na aftrek van de kosten was mijn geld weer minder waard geworden. Hoe zat het ook alweer met die ezel en diezelfde steen?
Nu werd het echt tijd om actie te ondernemen. Per e-mail gaf ik aan te willen stoppen met inleggen, en het bedrag dat reeds was opgespaard uitgekeerd wilde zien. Helder, to-the-point. Nog geen 10 seconden later kreeg ik een mailtje terug: Bedankt voor uw e-mail. Kijk op onze website voor onze reactietermijn op uw vraag. Prima, klonk veelbelovend. Met die mensen kun je zaken doen.
Ergens diep verscholen in het menu op de site zag ik iets staan in de trant van: “Vrijblijvende opgave van de afkoopwaarde en/of premievrije waarde van uw verzekering.” Dat leek me een correcte vertaling van mijn Jip-en-Janneke-omschrijving naar het gebruikelijk jargon. Wat daarachter stond, liet niets aan duidelijkheid te wensen over….. Hiervoor hanteren wij een reactietermijn van 60 werkdagen.
60 werkdagen? Een blik in het systeem en je ziet meteen de inleg, de looptijd en het uitkeringspercentage. Lijkt mij. Ik dus maar even bellen: “Nee meneer, het is geen typefout op de site. Het duurt echt 60 dagen voordat we hier antwoord op kunnen geven. U bent niet de enige met deze wens, dus het is nogal druk op de afdeling. 28 mei, dan staat uw dossier op de agenda. Kan ik u verder nog ergens mee van dienst zijn?”
Afwachten maar….. Tot eind vorige week. Toen lag er een brief van de maatschappij in de brievenbus, gedateerd op 28 mei. “Dat is nog eens je afspraken nakomen”, dacht ik nog even, totdat ik de 2e alinea las: Op onze website staat de reactietermijn. Helaas halen wij de gecommuniceerde termijn niet. U ontvangt binnen 4 weken alsnog de offerte van waarde. Als u vragen hebt, neemt u dan contact op met ons team Support.
3 maanden de tijd gehad, en dan nóg de deadline overschrijden met 4 weken.
Ik heb altijd geleerd om klanten die je willen verlaten zo goed mogelijk van dienst te zijn. Ze hebben jarenlang betaald voor je diensten, en komen misschien ooit een keer weer bij je terug. Laat dan ook in dit soort gevallen een goede indruk achter. Die les heeft deze maatschappij duidelijk nog niet ter harte genomen….
We wachten maar weer af.